W nocy z poniedziałku na wtorek zawalił się fragment ściany zabytkowej kamienicy przy ulicy Poznańskiej 21 - poinformował we wtorek mł. aspirant Jarosław Dobrzewiński ze straży pożarnej. Budynek w maju został wpisany do rejestru zabytków.
Dobrzewiński zaznaczył, że straż otrzymała zgłoszenie w sprawie zawalenia się budynku po północy. - Doszło do zawalenia się jednopiętrowego budynku mieszkalnego z poddaszem, tzw. pustostanu, przy ul. Poznańskiej 21. Zawaleniu uległa ściana budynku od parteru aż do poddasza. Zawał jest o szerokości około 5 m. Budynek jest wyłączony z użytkowania. Nie przybywały tam osoby postronne - poinformował. Zdaniem strażaków, powodem zawalenia się budynku mógł być jego zły stan techniczny.
We wtorek podczas posiedzenia zarządu miasta prezydent Gronkiewicz-Waltz podjęła decyzję o pilnym podjęciu prac ze względu na zagrożenie życia lub mienia.
W rozmowie z PAP Michał Krasucki przyznał, że decyzja o remoncie Poznańskiej 21 zapadła ok. 2 miesiące temu. - W tej chwili trzeba będzie zmienić harmonogram i zakres, ale co do zasady podjęliśmy decyzję taką, że to będzie remont zabezpieczający, bardziej o charakterze konserwatorskim, a nie rozbiórki – powiedział. Krasucki dodał, że miasto remont będzie wykonywało swoimi środkami, ale – jak dodał – "być może będziemy występować później o dotacje ministerialne lub refundacje wojewódzkiego konserwatora zabytków".
Krasucki przyznał, że wobec kamienicy są roszczenia. - Natomiast fakt remontu podyktowanego taką sytuacją wymagającą natychmiastowych prac jest niezaprzeczalne. Musimy i tak realizować roboty realizować bez względu na to, czy te roszczenia są czy nie – powiedział.
O wpisie do rejestru zabytków kamienicy przy ul. Poznańskiej 21 Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków poinformował w drugiej połowie maja. Postępowanie wszczęto na wniosek organizacji społecznej Obrońcy Zabytków Warszawy.
Jak czytamy na stronie internetowej MWKZ, budynek wzniesiony w XIX w. jest jedynym zachowanym przykładem śródmiejskiej zabudowy sprzed wielkiej rozbudowy miasta w drugiej połowie XIX w. Budynek odznacza się nietypową formą architektoniczną – niską zabudową i skromnymi elewacjami, co było charakterystyczne dla obiektów wznoszonych przed połową XIX w. Dokumentuje także budownictwo mieszkaniowe Południowego Śródmieścia Warszawy z końca XIX wieku - napisano.
Forma domu o nieskomplikowanej bryle i skromnym detalu świadczy o dawnej architekturze, potrzebach mieszkaniowych, przepisach budowlanych obowiązujących na terenie Królestwa Polskiego, a także o sposobie zagospodarowania posesji. W 1. połowie XX w. miasto wielokrotnie zmieniało swoje oblicze ze względu na intensywny ruch budowlany trwający przed 1939 r., ogromne zniszczenia wojenne oraz powojenne wyburzenia i powstające nowe założenia przestrzenne. W tym kontekście zachowanie XIX-wiecznej kamienicy dokumentuje również zmiany w budownictwie mieszkaniowym oraz przekształcenia urbanistyczne Warszawy na przestrzeni 150 lat - czytamy na stronie MWKZ.